Në rolin e rojës, BDI kaloi natën e parë nën tenda para Gjykatës Kushtetuese në Shkup, duke pretenduar se po e ruan gjuhën shqipe nga gjykatësit të cilët më 11 dhjetor duhet të vendosin për fatin e këtij ligji mjaft të diskutueshëm.
Nata, siç do të thoshte Van Gog, është më e gjallë dhe më e mbushur me ngjyra se dita, por kjo do t’u përshtatej më shumë krijuesve artistikë, të cilët preferojnë qetësinë dhe vetminë e natës për të shtrydhur kreativitetin e tyre nën efektin e frymëzimit. E jo, ushtruesve të aktiviteteve politike e analitike, për të cilat studimet thonë se dita është më produktive.
Nata s’ka besë, thotë edhe një fjalë popullore. Mbase dhe kjo mund të jetë një prej arsyeve që integristët bashkë me kolegët e Frontit Evropian, aktivitetin e trazuar politik e filluan në orët e mbrëmjes. BDI-ja, duket se po pretendon të thyej klishenë se politikanët janë në gjumë. Megjithatë, qëndrimi pa gjumë para institucioneve gjyqësore, nuk i ndihmon dot gjendjes së brishtë juridike të çështjeve me interes shqiptar, të cilat për 20 vite vetë BDI-ja i trajtoi sa për sy e faqe dhe la të ëndërronin shqiptarët për realizimin e tyre.
Strategjia politike e BDI-së që aktivitetin ditor ta bëjë natën, është e njohur në disa prej ngjarjeve që partia e Ahmetit ka organizuar tubime, por edhe aksione për të ngritur e mbrojtur çështje të caktuara, në ambient që të duket i tensionuar, i jashtëzakonshëm, urgjent dhe nën reflektorë që zbardhin fytyrat e politikanëve.
Rast i tillë ishte 9 tetori i këtij viti, apo ditën që u shfuqizua Balancuesi, edhe pse vendimin Gjykata Kushtetuese e publikoi në mesditë. BDI, zgjodhi që të priste të zbriste nata, pa të mblidhte funksionarët partiakë dhe të mbante konferencë për mediat para Gjykatës Kushtetuese, në të cilën do të dënonte vendimin për shfuqizimin e këtij instrumenti, që në fund të fundit, vetë funksionarët e saj kishin dhënë rekomandim për ta shfuqizuar.
4 mars 2016 Tendat që sot ndodhen para Kushtetueses, mbase ngjajnë me tendat e vendosura në Komunën e Butelit në vitin 2016, kundër ndërtimit të Kryqit të lartë 56 metra. Sikur tani, edhe atëherë funksionarët e BDI-së bënë rojë natën, në rrethana të situatës së tensionuar dhe forcave të shumta policore të cilat kishin bërë disa kordonë për të parandaluar përplasjen e mundshme me disa protestues të komunitetit maqedonas. BDI-ja, natën tentoi ta rrëzojë dhe përmendoren e figurës kontestuese serbe të Car Dushanit, në qendër të Shkupit. Në mbrëmjen e 6 dhjetorit të vitit 2013-të, 20 a 30 qytetarë, në mesin e të cilëve dhe eksponentë të BDI-së, tentuan që ta thyenin përmendoren, megjithatë i thyen vetëm bastunin carit. Aktivitetit të natës i kishte paraprirë një thirrje në rrjete sociale.
Natën ndodhi edhe prishja e një pjese të objektit në Kalanë e Shkupit që e ndërtonte Ministria e Kulturës, e për të cilën kishte dyshime se i njëjti do të transformohej në kishë. Në mbrëmjen e 10 shkurtit të vitit 2011, përfaqësues të BDI-së, shkuan në Kala dhe filluan të dëmtonin konstruksionin. Më 13 shkurt, nën organizimin e lëvizjes qytetare të afërt me BDI-në, Zgjohu, e cila drejtohej nga Artan Grubi, u organizua protestë dhe si pasojë u ndeshën fizikisht dy grupe protestuesit, të cilët me gurë e sende të forta tentuan të mbronin ose të shpëtonin kalanë.
Ushtrimi i politikës në orët kur institucionet janë të mbyllura, në rrethana të tensionit dhe pasigurisë për çështje të debatueshme në shtet, mbase është karakteristikë e partisë që për ironi, për 20 vjet ka ushtruar pushtetin dhe ka pasur mundësi që në vend të natës, t’i rregullonte problemet ditën, kur shteti funksionon me kapacitete të plota.
“Ali Ahmeti t’i fikë dritat”, lavdërohej Artan Grubi, me një pamje nga tubimi partiak i 9 marsit duke qenë krenarë me masën e mbledhur dhe duke u dëshiruar gjumë të ëmbël kundërshtarëve politikë. Natyrisht, nata është për gjumë, mundësisht të ëmbël. Pasi siç do të thoshte ndryshe Zef Pllumi, nata sjellë gjithmonë vetëm mendime të zeza.
